Autohtone pasmine goveda i svinja u HR

[Buco]

Slavonsko - srijemski podolac kao i šire gledajući podolska goveda spadaju u skupinu dugorožnih goveda - Bos taurus te predstavljaju domesticirani oblik izvornog Bos primigenius.

Slavonsko - srijemskog podolca danas imamo samo na jednoj lokaciji u Republici Hrvatskoj i to u Križevačkom Lemešu pri Centru za reprodukciju u stočarstvu Hrvatske. Podolsko govedo potječe iz Podolije i Volhinije, odnosno iz stepskih područja Rusije i Ukrajine. Iz tih krajeva ova je pasmina migrirala do srednje i južne Europe i Balkana. Smatra se da je podolsko govedo došlo do hrvatskih prostora u vrijeme velike seobe naroda. Kroz stoljeća, u različitim životnim uvjetima oblikovali su se različiti varijeteti podolskog goveda. U Mađarskoj se uzgaja mađarsko - stepsko govedo, u Rumunjskoj moldavsko i erdeljsko govedo, a u Bugarskoj sivo istarsko govedo.

Još početkom XX. stoljeća slavonsko - srijemski podolac bio je najznačajnija i najzastupljenija pasmina goveda u Baranji, Srijemu i Slavoniji, te u Podravini do Virovitice gdje je činilo oko 90% od ukupnog broja goveda.

Slavonsko - srijemski podolac je kasnozrelo, vrlo otporno i izdržljivo govedo, čvrstog kostura, "suhih" izraženih zglobova, ponešto otvorenih papaka, s blago spuštenom zdjelicom slabo do umjereno popunjenom mišićjem. Visina krava je oko 130 cm, a bikova oko 140 cm. Boja slavonsko - srijemskog podolca je sivobijela do tamnosiva, često s tamnijom pigmentacijom plahtice vrata i glave. Kod bikova je zamjetljiva pigmentacija, te veći tamni kolutovi oko očiju. Gubica, sluznica očiju i papci su tamno pigmentirani (crni). Vime je općenito maleno. Rogovi su glavna značajka ove pasmine, izrazite su duljine, često koso položeni s vrhovima koji strše na stranu, te velikim rasponom između vrhova (oblik lire). Drugi tip su rogova rogovi postavljeni više okomito, a vrhovi povinuti unatrag pa takvi rogovi imaju oblik vila. Ova goveda su živahna, no u doticaju s čovjekom plaha i nepovjerljiva, a ponekad i nervozna.

Nekada se ova pasmina goveda uzgajala uglavnom zbog korisnog rada i proizvodnje, te cijenjenog goveđeg mesa. Proizvodnja mlijeka je oko 800 do 1000 litara u laktaciji. Slavonsko - srijemski podolac vrlo je skromnih hranidbenih prohtjeva, te se veći dio godine drži na paši. U zimskim uvjetima drži se u prostoru koji ga štiti od padalina, a hrani se sijenom uz dodatak zrnja žitarica.

Danas ovu pasminu možemo promatrati kao važan genetski resurs, a također je potrebno istaknuti ekološku i gospodarsku vrijednost na primjer u proizvodnji specifičnih proizvoda.

Država je osigurala novčana sredstva koja se koriste za isplatu novčanih poticaja uzgajateljima, čime se znatno doprinijelo zaštiti i očuvanju ove pasmine goveda. Na području molekularno genetskih analiza, polimorfa proteina krvi i mlijeka kao izraza frekvencije genotipova u populacijama tijekom proteklih dvadesetak godina učinjen je niz istraživanja. Pregledom objavljenih radova i informacija u informacijskom sustavu FAO-a DADIS, koji značajno olakšava uvid u pojedine pasmine i načine zaštite, mogu se dobiti detaljnije informacije iz tog područja.

Prema raspoloživim podacima HSC–a, objavljenim u godišnjem izvješću za 2006. godinu, populaciju Slavonsko-srijemskog podolca sačinjava 74 krave, 3 bika, i 58 ženske teladi u vlasništvu 4 uzgajivača.

Efektivna veličina populacije je 11,53, a prema klasifikaciji FAO spada u skupinu kritično ugroženih.

Uzgojno područje: Slavonsko - srijemskog podolca nalazimo u Prigorju, Posavini i Slavoniji

Proizvodnja goveđeg mesa kao i proizvodnja autohtonih sireva.


Napisao si dva ista posta pa je jedan obrisan. alen28

 

[Buco]

Slavonski podolac - podravski sivi vol

Dugorogo govedo koje na ove prostore došlo tokom 6. i 7. stoljeća, velikim seobama naroda.

Tokom stoljeća pasmina podolac ili međ. naziv podolian se razvilo u nekoliko različitih sojeva s time da je Slavonski podolac kao hrvastko autohtono govedo ostalo u istom tipu arhaično sa svim pasminskim oznakama primitivnog dugorogog goveda.

Obrisan neispravan link.

Zahvaljujuči dr. Peri Božiću te gosp. Šandoru Horvatu devedesetih god. XX. st. spašeno je od izumiranja to govedo koje je brojalo svega 10-ak jedinki.
Danas se brojčano kreće negdje oko 80-ak ženskih grla te nekoliko mužjaka.

PZB PANONIJA je kupila od Centra za reprodukciju u stočarstvu RH 14 mladih mužjaka te kastriranjem dobila nakon više od stoljeća autohtonog kontinentalnog podravskog vola koji je s ovih prostora izumro, a ta ista pasmina goveda je sustavno uništavana za vrijeme komunizma u RH.

U kontinentalnoj Hrvatskoj i to od Varaždina do Donjeg Miholjca je bila najveća populacija te pasmine.

One se drže slobodno na pašnjacima u sistemu krava-tele jer krave daju malo mlijeka svega do 800 litara u laktaciji - toliko da prehrane tele.

Meso te pasmine je visoke kvalitete sa vrhunskom mramoriranošću mesa te karakterističnim okusom, meso je boje jelenjeg mesa te tokom pripreme lagano vuče miris kao meso jelena u tjeranju. Izuzetno je makano i sočno te bi kao takvo trebalo naći svoje posebno mjesto na tržištu.

Kao arhaična pasmina slavonski podolac nema osnove na kravlje ludilo.

Interesantan je podatak da su Zrinski i Frankopani iz grada Legrada godišnje isporučivali za Mletačku Republiku 40-tak tisuća volova. Sabirno mjesto je bio Legrad te su stada od po 3000 grla kretala se kroz Gorski kotar na luku Bakar gdje su utovarivani u brodove odlazili u Mletačku Republiku.

Izvor: Poljoprivredna zadruga branitelja

 

[Buco]

Re: Slavonsko-srijemski podolac

Program zaštite izvornih pasmina stoke



Uz postojeće rijetke pasmine konja (hrvatski hladnokrvnjak), goveda (slavonsko-srijemski podolac), Centar i dalje nazali sredstva za zaštitu buše.

Centar posjeduje stado reproduktivno sposobnih grla u tipu buše. Stado je formirano prikupljanjem pojedinačnih grla raspršenih po Hrvatskoj, radi suzbijanja stihijske reprodukcije i potpunog izumiranja ovog genoma u našoj zemlji. Centar posjeduje DSS šest bikova pasmine buše i 14 plotkinja.

Određeni broj doza bušaka je zamrznut i pohranjen u depo- u Centra (5.255 doza).

Tijekom 2004. godine prodano je 50 grla slavonsko srijemskog podolca (27 krava, 23 muška grla podmlatka i jednog bika) tako da je 01.06.2005. godine na Križevačkom Lemešu ostalo 74 grla različitih kategorija goveda pasmine slavonsko - srijemski podolac.


Jozo Iljkić, dipl.inž.

 

[Buco]

O Podolcu

23. 05. 2003.
Rase koje nestaju – Podolac
Podolska rasa pripada grupi primigenih goveda i radno-proizvodnom tipu. U prošlosti je bila glavna vučna radna snaga u poljoprivredi Vojvodine. Karakteriše se grubom konstitucijom, velikom otpornošću i skromnošću u pogledu uslova ishrane, smeštaja i nege.

Podolsko ili sivo goveče, do pre 100 godina brojno predominantno na prostorima Vojvodine, danas se praktično nalazi na kraju svog postojanja u našoj zemlji. Usled izmenjenih ekonomskih, kulturnih i tržišnih uslova, broj grla ove rase sada je jedva stotinak. Sačuvana je od potpunog nestanka samo entuzijazmu pojedinih stočara. Momentalo grla ove rase se nalaze samo na tri lokacije u Vojvodini: Beška (Radivoj Tišma), Vršac (Srednja poljoprivredna škola) i Bačka Topola (Sabolč Tružinski). Sva ova grla obuhvaćena su programom očuvanja životinjskih vrsta, u okviru Saveznog zavoda za biljne i životinjske genetičke resurse.

Poreklo i karakteristike

Podolsko goveče potiče direktno od evropskog divljeg govečeta, tura ili ura. Ova i njima slična goveda bila su raširena u prošlosti na ogromnom prostoru od ruskih stepa do severnog Jadrana. Podolska rasa spada u krupna goveda. Dlaka je jednobojno siva, sa tamnim senčenjima na vratu, trbuhu i spoljašnjim stranama udova. Ima izuzetno velike rogove, u obliku ilire, čija dužina može biti i jedan metar, a raspon i do metar i po. Ova rasa se odlikuje čvrstim papcima i nogama pravilnih stavova, suvih zglobova sa snažnim tetivama i dugačkim korakom. U 18. i 19. veku smanjuju se površine pašnjaka na kojima su ova goveda gajena zbog širenja oranica. U tako promenjenim uslovima, podolac postaje glavna radna snaga za obradu zemlje, a na teškim ritskim zemljištima nije mu bilo premca. Skroman i izdržljiv, velike snage i otpornosti, bio je u tom periodu jedan od glavnih činilaca intenzifikacije ratarske proizvodnje.

Podolska rasa iz Vojvodine uticala je na stvaranje kolubarskog govečeta u Srbiji u području gornjeg toka reke Kolubare, i na govedarstvo Bosanske Posavine, gde je gajeno posavsko goveče ili posavska gulja. Prodorom simentalca u Vojvodinu, podolac je poslužio kao osnova za stvaranje domaće šarene rase, primenom metoda pretapajućeg ukrštanja.

Proizvodne osobine

U pogledu fizioloških osobina, podolsku rasu karakterišu kasnostasnost i niska proizvodnja mleka i mesa. Od svih njenih proizvodnih svojstava, najbolje je izražena radna sposobnost, koja je, međutim, u uslovima intenzivne poljoprivredne proizvodnje izgubila na značaju.

Proizvodnja mleka krava je vrlo niska. Praktično se može reći da je količina mleka tolika da obezbedi ishranu teleta. Upravo je podolska rasa u našim uslovima korišćena u sistemu krava doilja (krava-tele), jer se krave u najvećem broju nisu muzle, već su na pašnjacima odgaivale telad. Taj sistem se danas ponovo uvodi, ali sa daleko produktivnijim, specijalizovanim rasama.

Tovna sposobnost podolca je takođe slaba. Bodo (1986) je konstatovao prosečan dnevni prirast u tovu od 890 g, u odnosu na 1881 g kod simentalca. Poznato je da za jedinicu prirasta troši više hrane, i da u unutrašnjim šupljinama taloži više loja u kasnijem dobu. Meso je suvo i žilavo. Od ostalih osobina koje karakterišu ovu rasu, navode se sledeće: sposobnost adaptacije na klimatske prilike; otpornost na bolesti. Pri kontroli na tuberkulozu, ustanovljena je u 4,2% grla podolske rase, 17,7 % simentalca i 10,0 % u ostalih rasa; sposobnost kompenzacije posle nepovoljnih uslova gajenja; lako teljenje (praktično 100% bez pomoći); dobre materinske osobine.

Podolac je odgajan u najekstenzivnijim uslovima. Za letnju ishranu korišćeni su pašnjaci, koji su najčešće od jula i avgusta, u sušnim godinama, bez zelene trave. Posle skidanja useva, korišćena su strnjišta, kukuruzišta, repišta..., i tako do duboko u jesen. Zimska ishrana je bila još oskudnija, najčešće na slami i kukuruzovini. Samo u retkim slučajevima dodavana je zrnasta hrana, isključivo oteljenim kravama ili volovima pred početak radova. I u takvim uslovima ishrane i nege, podolac, izvaredno prilagođen sredini panonske ravnice, davao je adekvatnu proizvodnju pruženim uslovima.

Perspektiva

U pojedinim zemljama, za rase koje su u opasnosti da nestanu, doneti su programi za njihovo očuvanje, ili, kako se najčešće kaže, za konzervisanje genetskih resursa. Sa stočarskog stanovišta to je mogućnost da se značajno ne smanji genetska varijabilnost. Očuvanje različitih rasa, obezbedilo bi u budućnosti efikasniju primenu uzgojnog cilja usled izmenjenih zahteva stočarske proizvodnje i tržišta. Izgubljeni geni, nestankom neke rase, nikada se ne mogu više stvoriti, ma kakva kombinaciska ukrštanja drugih rasa bila izvedena. Zbog toga je u Velikoj Britaniji osnovan trust za preživljavanje retkih rasa, koji je obuhvatio očuvanje 11 rasa goveda; u Austriji, Nacionalno udruženje za rezerve gena, za 7 rasa; dok je u Mađarskoj Udruženje odgaivača mađarskog sivog govečeta (podolca) sačuvalo oko 1300 krava i potreban broj bikova iz 8 linija. Kod nas su Čobić i Antov (1992) predložili očuvanje podolske rase, s tim da se njen broj povećava na minimum 250 grla, i da se izvrši kriogeno skladištenje semena i 500 embriona, uz potpuno finansijsko obezbeđenje iz državnih fondova.

Dr Georgi Antov, dr Anđelija Antov, dr Timotej Čobić
Poljoprivredni fakultet, Novi Sad
Časopis ”Iz istorije poljoprivrede”

 

[Buco]

Podolsko goveče

Istorijat

Podolci u ZasaviciPodolsko goveče potiče direktno od Evropskog divljeg govečeta, tura (Bos primigenius Bojenus). Ova i njima slična goveda bila su raširena u prošlosti na ogromnom prostoru od Ruskih stepa do severnog Jadrana. Gajena su u Podoliji (otuda im ime), Voliniji, Galiciji, Mađarskoj, Rumuniji, Bugarskoj, Vojvodini i Slavoniji. U Italiji ima nekoliko rasa sličnih podolskom govečetu koji se odlikuju dobrim tovnim osobinama. Prema Bodou (1986) jedino je italijanska rasa Maremmana srodnik podolskog govečeta.

Postoje podaci da su od XIV do XVIII veka iz Panonske nizije terana hodom velika stada podolskih goveda u veće gradove. Srednja Evropa, gde su stizala u dobrom stanju, Venecija, Nirnberg, Ausburg i Beč bili su poznata tržišta na kojima su ova goveda cenjena zbog mesa. Međutim u XVIII i XIX veku smanjuju se površine pašnjaka na kojima se ona gaje zbog širenja oranica. U takvim novim uslovima podolsko goveče postaje glavna radna snaga za obradu zemlje, a na teškim ritskim crnicama nije im bilo premca.

Obrisan neispravan link.

Podolska rasa iz Vojvodine uticala je na stvaranje kolubarskog govečeta u Srbiji u području gornjeg toka reke Kolubare i na govedarstvo Bosanske Posavine, gde je gajeno posavsko goveče ili posavska gulja. Prodorom simentalaca u Vojvodinu, podolac je poslužio kao osnova za stvaranje domaće šarene rase, primenom metoda pretapajućeg ukrštanja.

Opis podolskog govečeta
Podolska rasa spada u krupna goveda. Dlaka je jednobojno siva, sa tamnim senčenjima na vratu, trbuhu i spoljašnjim stranama udova. Ima izuzetno velike rogove u obliku ilire, čija dužina može biti i 1 m, a raspon rogova i do 1,5 m. Ova se rasa odlikuje čvrstim papcima i nogama pravilnih stavova, suvih zglobova sa snažnim tetivama i dugačkim korakom.

Karakteristike

Mladunče podolcaU pogledu fizioloških osobina, podolsku rasu karakterišu kasnostasnost i niska proizvodnja mleka i mesa. Od svih njenih proizvodnih svojstava, najbolje je izražena radna sposobnost, koja je međutim, u uslovima intenzivne poljoprivredne proizvodnje izgubila na značaju. Na malim posedima radne volove podolske rase potIsnuli su od njih brži konji, a na narednim gazdinstvima mehanizazija. Proizvodnja mleka je vrlo niska. Praktično se može reći da je količina mleka tolika da obezbedi ishranu teleta. Tovna sposobnost podolaca je takođe slaba. Poznato je da za jedinicu prirasta troši više hrane, i da u unutrašnjim šupljinama taloži više loja u kasnijem dobu. Meso je suvo i žilavo.

Podolac je odgajan u najekstenzivnijim uslovima. Za letnju ishranu korišćeni su pašnjaci koji su najčešće od jula i avgusta u sušnim godinama bez zelene trave. Posle skidanja useva, korišćena su strnjišta, kukuruzišta, repišta... i tako do duboko u jesen. Zimska ishrana bila je još oskudnija, najčešće na slami i kukuruzovini. Samo u retkim slučajevima dodavana je zrnasta hrana, isključivo oteljenim kravama ili volovima pred početak radova. U takvom sistemu ishrane i nege, podolac, izvanredno prilagođen sredini panonske ravnice, davao je adekvatnu proizvodnju u skladu sa pruženim uslovima.

Od ostalih osobina koje karakterišu ovu rasu,navode se sledeće:

Sposobnost adaptacije na klimatske prilike
Otpornost na bolest (pri kontroli na tuberkulozu, otpornost je ustanovljena u 4,2% slučajeva kod grla podolske rase, a 17,7% kod simentalaca)
Sposobnost kompenzacije posle nepovoljnih uslova
Lako teljenje, praktično potpuno bez pomoći
Dobre materinske osobine
O projektu

Podolci u ZasaviciPokret gorana Sremska Mitrovica je 1998. godine započeo uzgoj goveda Podolske rase. Prvi primerci na Goransko-ribolovačko jezero stigli su tokom proleća kao pokon ekologa iz Mionice Pece Petrovića.

U Zasavici podolci se gaje pušteni na pašnjaku Valjevac površine 300 ha, gde se trenutno nalazi 50-ak primeraka.

Danas se podolska goveda uzgajaju u: Bačkoj Topoli (Sabolš Tružinski, 200 kom), SRP Zasavica (50 kom), i Vršcu (Jovan Bradvarović, 30 kom).

Sva grla Podolske rase su obuhvaćena programom očuvanja životinjskih vrsta, a u okviru Ministarstva za poljoprivredu, vodoprivredu i šumarstvo Republike Srbije.


Izvor: Zasavica

 

[Buco]

Mangulica

Istorijat

Mangulice u ZasaviciU periodu razvoja rasa osnovni uslov za očuvanje bilo je korišćenje ritova, močvara, pašnjaka i šuma. Tipične vrste XVIII veka bile su "reed-log" iz Velike Mađarske Plavin i "Bokonyi" poreklom iz šuma kraj dunavskih brda, kao i veliki broj crvene "Szalontai" koja je pronađena na istočnoj granici Great Hungarican Plain-a. Kasna zrelost, spor rast, nizak procenat prirasta i povrh svega male količine mesa i podstandardna slanina (vanklase), bile su karakteristike ove rase. Njihova prednost bila je otpornost na oštre vremenske uslove i zarazne bolesti. Takozvana "spiny" svinja koja se nije razlikovala mnogo od vepra (divlje svinje) jer je bila izvanredan trkač i uvek spremna na borbu, bila je najizdržljivija rasa u karpatskim planinama.

Poludivlji čopori šetali su šumama i pašnjacima tokom cele godine, krmače su se prasile u brlozima koje su same prorivale u tršćacima i duboko u žbunju. Prasići su uvek pratili krmaču, stasavajući u mlade svinje na oskudnim pašnjacima, provodeći zime napolju, kopajući i rijući obradivo zemljište ili jedući žir dobijajući malo mesa i slanine, postajući tako pogodne za klanje za dve godine starosti. Šume sa žirom hrasta i bukova kora rasprostranjene na ogromnom prostoru bile se mesto na kom se odvijao tov svinja.

Kao rezultat široke upotrebe kukuruza, preoravanjem šuma i pašnjaka u oranice drastično su se promenili uslovi za čuvanje i hranjenje ove vrste svinja u drugoj polovini XVIII veka. U XIX veku regulacija vodenih tokova još je ubrzala ovaj proces. Dolazi i do promena u zahtevima tržišta, sve više se osećala potreba za masnoćom i slaninom dobrog kvaliteta i manje masnim mesom.

Josef Palatin je kao poklon primio čopor rase, "Šumadija" od 10 krmača i 2 vepra iz Topčiderskog krda od knjaza Miloša 1833. god. Rasna stoka razvila se u domaću, stekla reprodukciju i znatno doprinela razvoju nove rase svinja mangulica.

Od tog vremena različiti tipovi kuždravih svinja su naširoko držani u priobalnom regionu Mediterana, duž Balkana do planinskih delova Mađarske. Sredinom XIX veka od ovih rasa razvila se rasa mangulica koja je postala ekskluzivna vrsta u regionima gde se gaji kukuruz. Postojale su neke razlike između životinja koje su držane u dobrim uslovima od onih koje su bile u malim domaćinstvima na pašnjacima i koje su hranjene žirom.

Selekcija, briga o ukrštanju čopora kao definicija standarda rase, karakteristika vrste i zahtevane osobine su sprovedene u delo. Vanredni eksperti toga doba Bela Dorner Enesei i Ferena Csaky šef K. banya Fatting Plant-a bili sa zaduženi za rasu mangulica.

Tokom aktivnosti organizacije nacionalnog udruženja za rase životinja, nakon Drugog svetskog rata, počinje ponovni razvoj rasa, ali sa drastično smanjenim brojem svinja mangulica koje su ustupile mesto mesnatom tipu svinja.

Kuždrave i divlje vrste svinja često su smatrane mangulicama, međutim one nemaju zahtevane (osnovne) osobine koje ova rasa podrazumeva. Dakle pojam mangulice je posebnost na prvom mestu određena obimom (poljem, prostorom) za koje ovaj opis može biti upotrebljen onako kako treba za rasu.

Sa tačke gledišta strogo očuvanih gena nepomešane rase svinja, geni treba da odgovaraju detaljnom opisu rase sačinjenom na početka XIX veka. U tom pogledu smatramo da je pun pogodak rase mangulica, debeli tip svinje sa visokim kvalitetom masti i mesa.

O mangulici
Mangulica ima nizak stepen plodnosti, prosečno nosi 5-6 prasića. Krmača sa 9-10 prastića smatra se vanrednim slučajem.

Varijante mangulice, ako se posmatra čista rasa, potpuno i kompletno opisana u dokumentima rase, su sledeće:

Blond mangulica - bela mangulica
Swollow-bellied mangulica - mangulica lastavičijeg stomaka (Sremska crna lasa)
Red mangulica - crvena mangulica

Izvor: Zasavica

 

[Buco]

Sremska crna lasa

Sremska crna lasa - mangulicaVrsta Lasaste mangulice razvila se na jugu Mađarske i u Hrvatskoj, ukrštanjem bele mangulice i sremske svinje. Leđa i slabine (bokovi) prekrivena su crnom dlakom, ali donji deo tela, stomak i unutrašnje strane nogu i završetak uglova usta su žuti, beli ili srebrnosivi.

Izuzetno snažne građe i otpornost na vremenske uslove i uslove čuvanja kao i gruba dlaka su karakteristike ove vrste. Predstavnici lasaste mangulice su manji od bele mangulice i u proseku sa sporijim prirastom iako odrasli primerci mogu da dostignu istu težinu.

Koža lasaste mangulice je sivo crna, spoljni delovi tela, usta, ivice nosa su crne i grudi i papci takođe imaju crnu boju.

"Wellman pege" su svetle pege u širini od 3-5 cm sa postepenim prelaskom u crnu boju. Nalaze se na rubovima ušiju i one su takođe karakteristika ove mangulice.

Dlaka im je gusta i duga, ukovrdžana preko zime, a mnogo nežnija, kraća i ravnija preko leta. Kovrdže su odlike rase, međutim jake kovrdže i grube čekinje na leđima i bokovima nisu uvek neophodne. Prekomerna fina vunena dlaka nije uvek pravilo. Sezonsko linjanje mangulice je veoma tipično i dospeva najčešće kada je zimska kovrdžava dlaka izvanredna. Stručno čuvanje i hranjene životinje odbacuju gustu dlaku u proleće, a letnja dlaka im je kratka i izrasta iz glatke površine kože. Pigmentna, crna koža bolje se vidi kroz finu dlaku, boja životinje se čini tamnijom, braon sivom u leto. Ako se loše hrani i oboli linjanje nekih životinja traje duže, pa se životinje sa gustom kovrdžavom dlakom mogu naći i tokom leta.

Glava im je srednje duga, profil njuške je malo neznatno savijen, uši su srednje velike i padaju napred. Oči su braon sa crnim obrvama i trepavicama.

Koren repa je tipično kuštrav sa belom kićankom, ali njegova podloga je uvek crna.

Minimalan broj sisa je 5-5 sa obe strane.

Linija leđa je prava ili blago savijena, prepone su kratke ili srednje duge. Skelet je dobar i veoma čvrst.

Nepoželjne anomalije vrste:

svetla ili roza koža na stomaku
gubljenje pigmetnta na spoljnim delovima tela
beli vrhovi dlaka na telu i leđima
svetla boja koja prati spoljne strane nogu ili se proteže na gore sa obe strane tela
suviše tanka ili suviše gruba dlaka
premale uzvišene ili povelike oklembešene uši
Nedopustive anomalije vrste:

bele vidljive pege na koži
bele ili braon pege na krznu
žuti ili žućkasti delovi noktiju
roza sise
kompletno bela kićanka repa
O projektu
Pokret gorana ovaj projekat zapoceo je 1998 god kada su prvi primerci mangulica preuzeti iz Poljoprivredne škole u Rumi. Vremenom krdo se povecavalo da bu danas dostglo cifru od 60-ak komada ove rase.

Mangulice se uzgajaju na stari tradicionalan nacin slobodno puštene na ogradenom pašnjaku Valjevac površine 300 ha.

Kao dopunska ishrana daje im se kukuruz u klipu.

Izvor: asavica

 

[Buco]

Boškarin - istarsko govedo

Obrisan neispravan link.

 

[Dominik]

Re: autohtone pasmine goveda i svinja u hr

Prijatelju evo ovako da bude potpuno što se svinja tiče.

Izvorne (domaće) pasmine svinja su:
–šiška
–mangulica
–turopoljska svinja
–bagun

Karakteristike su im:
- kasnozrelost
- mala plodnost
- veliki utrošak hrane za jedinicu prirasta
- izrazita sklonost za proizvodnju masti
- snažna konstitucija
- velika adaptacijska sposobnost na loše uvjete smještaja, njege i uzgoja

Naša također autohtona pasmina Crna slavonska spada u prijelazne (kombinirane) pasmine svinja.
Nastala je selekcijom i križanjem domaćih pasmina.
- većih proizvodnih sposobnosti, ali i većih zahtjeva u pogledu hranidbe, držanja i njege
- kombiniranih proizvodnih svojstava:
–mast-meso
–meso-mast

Izvor: SVINJOGOJSTVO
Proizvodni tipovi svinja
Plemenite pasmine svinja I
4. seminar

 

[Dominik]

Re: autohtone pasmine goveda i svinja u hr

Više o svinjama i krasne slike na:

Obrisan neispravan link.

 

[Buco]

Re: autohtone pasmine goveda i svinja u hr

Bik podolski - detalj sa smotre poljoprivrede i stočarstva u Slavonskom Brodu

Krava i tele - podolci

Krava podolac

Rekao sam ti več da nepišeš više postova za redom nego koristi tipku "uredi"! Sljedeči put brišem post. alen28

 

[Dominik]

Re: autohtone pasmine goveda i svinja u hr

To je kvalitetan rog za tamburaške trzalice!!!

 

[TX75]

Re: autohtone pasmine goveda i svinja u hr

To je kvalitetan rog za tamburaške trzalice!!!

:lol:
istina, kazu da su od roga najbolje trzalice, :mrgreen:

 

[Dominik]

Re: autohtone pasmine goveda i svinja u hr

Da al ne od bilo kojeg roga. Htio sam reći da se od toga roga sa slike prave kvalitetne trzalice. Rog mora biti star tj. zreo. Probao sam ja od junadi tj mladih bikova. Ne valja.

 

[Dominik]

Re: autohtone pasmine goveda i svinja u hr

Vidim ja da tamo na tim slikama gore ima raznih podolaca a svrstani su pod jedno. Trebalo je odvojiti razne linije goveda.

 

[Dominik]

Re: autohtone pasmine goveda i svinja u hr

Ovako se to radi u Mađarskoj.

http://www.youtube.com/watch?v=uSgxw-j5 ... re=related

http://www.youtube.com/watch?v=QdXlbB2- ... re=related

http://www.youtube.com/watch?v=XbhS8wyk ... re=related

http://www.youtube.com/watch?v=h4Srur6S ... re=related

 

[IVAN89]

Autohtone pasmine zivotinja

Pozzzz.


Da li netko od vas ima iskustva s autohtonim vrstama krava,kakve su za ovaj nas Dalmatinski krs,kako se snalaze u njemu?

Hvala za odgovore.

 

[IVANCIN]

Pozzzz.


Da li netko od vas ima iskustva s autohtonim vrstama krava,kakve su za ovaj nas Dalmatinski krs,kako se snalaze u njemu?

Hvala za odgovore.

ovo nije autohtono ali se dobro snalazi http://www.youtube.com/watch?v=yQsEY35dx1k

 

[IVAN89]

a to je koja pasmina goveda ako moze odgovor,hvala unaprid.

 

[Jajo]

a to je koja pasmina goveda ako moze odgovor,hvala unaprid.

Prijatelju za tvoj kraj je autohtono samo govedo u tipu Buše, a ovo na slici mi više sliči na Red Angus